Vandaag de dag zien we dat er in de media en entertainment steeds meer mensen met een niet-neurotypisch brein vertegenwoordigd worden. Een voorbeeld hiervan is Sheldon Cooper uit The Big Bang Theory. Sheldon, gespeeld door Jim Parsons, vertoont veel kenmerken van autisme, zoals een sterke focus op specifieke interesses, en een behoefte aan routine. Hoewel de serie nooit expliciet vermeldt dat Sheldon autistisch is, herkennen veel kijkers autistische eigenschappen in hem.
Een ander voorbeeld is Sam Gardner uit de serie Atypical, waarin het leven van een tiener met autisme centraal staat. De serie belicht zijn uitdagingen en successen, zowel thuis als op school. Het biedt een genuanceerd beeld van de dagelijkse realiteit van iemand met autisme en draagt bij aan meer begrip en acceptatie.
Daarnaast is er Dr. Shaun Murphy uit The Good Doctor, een briljante chirurg met autisme en het savant-syndroom. Gespeeld door Freddie Highmore, toont Shaun’s personage een combinatie van uitzonderlijke medische vaardigheden en sociale uitdagingen. Zijn karakter belicht zowel de unieke talenten als de dagelijkse obstakels die mensen met autisme kunnen ervaren, en benadrukt het potentieel en de waarde die mensen met autisme aan hun beroep en gemeenschap kunnen toevoegen.
Naast autistische personages komen er ook steeds meer representaties van mensen met ADHD in media en entertainment. Een bekend voorbeeld is de jonge tovenaar Percy Jackson uit de boekenserie Percy Jackson & the Olympians van Rick Riordan. Percy heeft ADHD en dyslexie, wat in de context van de boeken wordt gepresenteerd als een teken van zijn goddelijke afkomst en een bron van zijn bijzondere vaardigheden.
Een ander voorbeeld is de levendige en impulsieve Jake Peralta uit de comedyserie Brooklyn Nine-Nine. Jake, gespeeld door Andy Samberg, vertoont veel kenmerken van ADHD, zoals een korte aandachtsspanne, impulsiviteit en een nonchalante houding, maar ook een briljante geest en een uitzonderlijk vermogen om misdaden op te lossen. Zijn karakter toont de positieve aspecten van ADHD, zoals creativiteit en energie, naast de uitdagingen.
Belangrijk om te benadrukken is dat deze personages geen stereotype zijn van autisme of ADHD. Zowel autisme als ADHD zijn spectrums en elk individu is uniek, met zijn eigen talenten, uitdagingen en manieren van interactie met de wereld. Terwijl Sheldon, Sam, Shaun, Percy, en Jake specifieke aspecten van deze condities belichamen, is het cruciaal te erkennen dat hun karakteriseringen slechts enkele mogelijke uitingen van neurodiversiteit vertegenwoordigen. Niet alle mensen met autisme of ADHD zullen dezelfde kenmerken vertonen als deze personages.
Desalniettemin dragen deze representaties bij aan de zichtbaarheid en herkenbaarheid van neurodiversiteit in de samenleving. Ze helpen stereotypes te doorbreken en bevorderen empathie en begrip bij het brede publiek. Door neurodiverse personages in media en entertainment op te nemen, kan een meer inclusieve en geïnformeerde samenleving worden gestimuleerd, waarin de diversiteit van het neurodiverse spectrum wordt erkend en gevierd.
